"Oud geleerd is oud gedaan"

Begrijpen wij elkaar dan echt zo slecht? Het is een vraag die onder mijn huid kruipt sinds ik een artikel las over de mentale klachten onder jongeren. "Gewoon even doorzetten" zei een docent tegen zijn leerling toen zij aangaf last te hebben van angstaanvallen. Ik vraag mij af waar dit vandaan komt, het is alsof mentale klachten bij de geboorte van onze generatie uit de lucht zijn komen vallen.

'In mijn tijd was alles anders',

"Zie je deze foto Fabrice, dit was de middag dat ik door mijn vader uit de klas werd gehaald om kerstpakketten rond te brengen. Ik was dertien jaar oud". Wanneer ik mijn opa dit hoor zeggen, vraag ik mij af wat er in die tijd is gebeurd. Van ontevredenheid of klagen was vroeger geen sprake: "Er was geen ruimte voor treuzelen of te veel nadenken. Het was hard maar leerzaam, je deed gewoon wat er van je gevraagd werd; wij wisten niet anders". Het lijkt een mentaliteit die is aangeleerd, maar waar niet over wordt gesproken. Het zou verklaren waarom de ouderen en jongere generatie elkaar soms niet begrijpen. Maar dan nog, wij als jongeren begrijpen onszelf soms ook niet. Er zijn meer depressieve jongeren dan ooit en ook ik kan erover meepraten als een van mijn favoriete hobby's. Men zegt dat jongeren tegenwoordig alles maar mogen en kunnen, misschien is dat wel de oorzaak van het "probleem". Wij spreken uit, waarover vroeger werd gezwegen.

"In mijn tijd was alles anders" zegt men. En dat is oké, maar tijden veranderen. We zullen elkaar nooit helemaal begrijpen, maar respecteren is het minste wat wij kunnen doen. "Gewoon even doorzetten" kan tot op zekere hoogte, maar als er mentaal 'nee' wordt gezegd dan is dat een universele taal. Dit is dezelfde "nee" als die van mijn opa toen hij uit de klas werd gehaald, al dan niet uitgesproken. Ik geloof dat "jong geleerd, oud gedaan" is, maar dat betekent niet dat je op een latere leeftijd niet nog wat kan leren van ons jongeren. Want oud geleerd is ook oud gedaan.

Of begrijp ik het dan niet?