"Een pakketje foto's en twee ringen"

Dat is het enige dat mijn vader nog heeft van zijn ouders en mijn opa en oma. Toen hij pas 24 jaar oud was, stond hij er al alleen voor. Zijn pijn houdt hij al 19 jaar lang voor mij verborgen, ik heb nooit één woord over mijn opa en oma gehoord. "Je komt alleen en gaat ook alleen", "ik deed altijd mijn eigen ding" en "laat me even alleen". Uitspraken die ik herken in mijn vader, maar ook in mijzelf. Hoe ouder ik word hoe meer ik op mijn vader begint te lijken, maar wie is mijn vader eigenlijk? Ik mis hem, ik mis iemand die ik eigenlijk niet echt ken. Een vader die eerlijk is zonder gedachtes, stress of een gezicht waar ik niks vanaf kan lezen. Ik mis een maatje aan mijn zij. Een lastig verlies voor mijn vader op jonge leeftijd is nu een zoektocht geworden naar mijn eigen vader. Een zoektocht die ik niet wil eindigen met alleen een pakketje foto's, twee ringen en drie herinneringen.